ssissi blog
რაღაცნაირად ვიყავი,
მოღრუბლული.
მოვიდა შენი წერილი
და მოიყოლა შუქი.
მე ვიცი,
რასაც ნიშნავს,
როცა სიტყვები ჭიანჭველებს ემსგავსებიან,
როცა პატარა,
თვალით დაუნახავ ასოებს,
თავისზე ათასჯერ დიდი სითბო მოაქვთ.
...
მომწვდა შენი ხმა
და ჩემი გულის ყველაზე ბნელ,
უფანჯრო ოთახში,
დაეკიდა მზე.
ბავშვმა:
ღმერთი ისეთი დიდია,მთელ სამყაროში ვერ ეტევა და ისეთი პატარა,ჩემს გულში ცხოვრობს.ერთად ვთამაშობთო..
შიგნით ყველაფერი ბრწყინავს..
გარეთ გამოხვალ და..
როგორ
ყინავს..
რამდენი რამის თქმა შეიძლება... რამდენს არ ვამბობთ...
ვფიქრობთ, მოვასწრებთ,
და არა ვჩქარობთ...
უთქმელობაში მიდის სათქმელი...
მთქმელი...
გამგონი...
დღეს არაფერი არ შეიცვლება,
არ ვიცი რატომ სხედან შესანიშნავი გოგოები
შესანიშნავ მანქანებში
არაშესანიშნავ კაცებთან ერთად
მაგრამ ცარიელ ჯიბეებს გეფიცებით
მინახავს ისეთებიც,
ხელჩაკიდებულნი
თუნდაც არასწორ გზაზე
სწორი ნაბიჯებით,
სიკვდილამდე მიყვებოდნენ ერთმანეთს
გამოაღე!
გამოაღე!
გამოაღე სარკმელი...
მინდა გითხრა კიდევ რაღაც,
კიდევ დამრჩა სათქმელი...
მოგიყვები რაც კი რამე, მომადგება ენაზე,
არ დამიწყო, ქალი ხარო, გმართებს უფრო სინაზე!
ისე გამოგეპრანჭები , ამ ჭერმების ჯინაზე,
თვალს ვერ მომწყვეტ გეფიცები,გადაგივლის სიბრაზეც...
ყოჩივარდებს შეშურდებათ, თუკი იებს მომართმევ,
როს გავიგებ ზარების ხმას , საკვირაო წირვაზე
გიჩურჩულებ , რომ მიყვარხარ, თორემ მერე ვინანებ...
(არ დამიწყო ქალი რომ ვარ, მმართებს უფრო სიმდაბლე!)
გამოაღე...
გამოაღე...
გამოაღე სარკმელი,
მინდა გითხრა კიდევ რაღაც,
კიდევ დამრჩა სათქმელი...
თუ ერთხელაც შემოდგომა დაგიდგათ,
თუ არავის ელოდებით ზამთარსაც-
თქვენ კედლებზე მზე აპრილად მოხატეთ,
გვირილები ჩამოჰკიდეთ ფარდაგად....
........მერე?
მერე ფართოდ გამოაღეთ ფანჯრები
და იმღერეთ ისე...ისეეეე ხმამაღლა,
რომ ეგონოთ თუნდაც ერთი შეშლილი,
თქვენ ხომ ქვეყნად აღარავის არ ჰგავხართ!!!!!!