Kao srećna zvezda što luta nebom mala i tiha
stvara srce s oblacima i nebom se poigrava.
Toliko svetlosti kao jedna zacrtana tanka linija
u treptaju ljubavi,ljubavnih uglova i zanosa.
Toliko prolaznosti što luta i traži svoju iskru,
kad suze poteknu,gase unutrašnju vatru pri zori,
svaki glas sa tvojim imenom,tvojim hodnim koracima.

Toliko neuništivih zagrljaja kao san svake reke
što potekne, i traži svoje utočište među brzacima,
kad zaleluja,a tihim vetrom pokazuje svoj pravac,
neuništivo spaja dva srca ranjiva,dve mile i slabašne duše,
u zanosu vredna čekanja,u zanosu svog strpljenja.
Taj tihi neumorni govor što te ne dotiče i ne oseća,
sličnog govora, šaptanja, a nečujan kao najveća tišina
kao najmanji korak sačinjen i najveća reč izgovorena,drhte čuđenja........

Like! 6