Ne želim da noći plaču, pod tamnim suzama
i svoje oči skrivaju ničim izazvane
u zaboravu pod niskim udarcima.
Da ih tama proguda i strah ulije sazori,
a oči tamne kao crno nebo što se skriva,
svojom snagom trunu ostavljene u tami.....


Moja riznica sna, kao cvet što se zarumeni u pustinjama snova....
kao kap vode što se utapa u pesku i proguta svoje suze.
Nemir što nebom kruži, vetar što lomi brezove grane
s vremenom, što odlazi kao izgubljeni putnik
što mrskom zorom ohladi, i bude otključano spojeno
u dalekom povratku beskraja što trajno nestaje.
Nečujan, kao trenutak slepoće,odraz senke u ogledalu
večno zaustavjen....
Kao kapiju tajnih i nevidljivih lica pogleda moći...........

Like! 10