Isha vetem 14 vjec .
Ateher nuk e dija sec ishte te luftoje me jeten .
Zoti ma mesoi pikerisht ne kete moshe , ne nje fare menyre jam e lumtur sepse tani cdo dite e jetoj si te fundit , dhe cdo dite e peqafoj foort si per te ndal akrepat ...qe levizin kohen .
Ka qene dite te veshtira , nuk e di se cndodhte me mua humbisja ndjenjat , dhe aty nuk ndjeja asgje , brenda meje ishte erresir bosh , nuk egzistoja , por nga jasht prindrit e mi shihnin nje tragjedi shtrengoja dhembet qaja dhe ulerisja fort , zemra gati sa sme dilte nga kraharori ... dhe te gjitha keto i beja pa vetdije , ndjenjat e mia ishin shumzuar me 0 ...
Disa here e kam gjetur veten me familjen mbi koke qe me qanin sikur te me shihnin teksa ikja per ne nje bote tjeter , here te tjera ndodhesha ne nje fugon ambulance teksa mundoheshin te me kontrollonin frymarjen me 100 aparate , here te tjera e gjeja veten ne spital teksa me mbanin kembe e duar per te me bere qetsuse ..
Isha kaq e vogel .. s'arrija te kuptoja pse me ndodhnin te gjitha kto dhe pas shume ''Pse-ve'' te mia gjithmon gjeja heshtje lot , dhe grushta apo shqelma qe i binin mureve , degjoja fjale si ''pse ate '' , apo shikoja teksa me shtrengonin duart dhe me tregonin se me donin shume dhe duhet te mbyllja syte te flija te qetsohesha ... po me dukej vetja si ne nje filem , skisha menduar se kto gjera keto gjeste behen dhe ne jeten reale ...
Ata mendonin se po vdisja ...
Por jo pas shume kurimeve un ja dola , ishte forca dhe dashuria per familjen time qe me mbajti gjall dhe tani eshte ai personi qe pavarsisht te shkuares time me ka dhene nje shpatull te forte per tu mbeshtetur ..
Nuk dua te shpjegoj me shume mbi tragjedin qe me mesoi te doja jeten .
Por di te them se duajeni familjen , cdokend dhe mos harrxhoni kohe me xhelozira , zili , hakmarrje apo urrejtje thjesht qeshi sidomos para atyre qe jua duan ...
Neser jeta te ben plot supriza , neser smund te jesh ... Jeto sot si diten e fundit dhe me kete motiv ec gjithmon , te pakten sdo te ngel asnje peng ..
Me besoni per familjen time ka qene e veshtir te me shihnin ne gjendje te atill ku mesuan se rrahjet e zemres time ishin me te shpeshta sec duhet dhe me ngacmonin damaret nervor ..
Tani jam mire , por kurr si dihet .
Tani jam e lumtur dhe sme intereson ... Thjesht Buzeqeshni

Like! 45