Παλεύουμε για να έρθουμε στη ζωή...παλεύουμε να πάρουμε την πρώτη μας αναπνοή,πονάμε,υποφέρουμε.

Παλεύουμε για να μας αγαπάνε οι γονείς μας.

Παλεύουμε για να είμαστε καλοί μαθητές.

Παλεύουμε να αρέσουμε στους γκόμενους.

Παλεύουμε να χειριστούμε τις δυσκολίες της ζωής...διαζύγιο γονιών,μετακομίσεις,απορρίψεις,αλλαγές,ανεξαρτητοποίηση.

Ο κόσμος σου ανήκει,τώρα παλεύεις να αποδείξεις πως οι επιλογές σου ήταν καλές και σωστές.Και σιγά μην ήταν!

Δεν αλλάζει κανείς χωρίς να το θέλει ο ίδιος κορίτσι μου.Το μαθαίνεις αργά,το μαθαίνεις με κακό τρόπο...υποφέρεις,κακοποιείσαι,πονάς,άντε γαμήσου μαλάκα.

Παλεύεις να είσαι καλή μάνα,είσαι;

Είσαι ο καλός και ο κακός μπάτσος μαζί,άδικο.

Απολογείσαι,δικάζεσαι και καταδικάζεσαι καθημερινά απο τον κάθε παπάρα είτε με θετική είτε με αρνητική απόφαση...ρε δεν με παρατάτε λέω εγώ;

Μοναξιά...χαζές παρέες...ανόητες συζητήσεις...ξεχαρμάνιασμα με κανέναν γκόμενο...κέρατο...δε βαριέσαι.

"Εικονικές" φιλίες...χάσιμο.

Δουλειά;;;κι εκεί πάλη...λίγες επιλογές,κακές επιλογές,συμβιβασμοί,κούραση,υπονόμευση,συμβιβασμός,σκατά.

Λεφτά;;;ποτέ αρκετά για να κάνεις αυτά που γουστάρεις όπως τα γουστάρεις...οχι πως καίγομαι,χέστηκα.

Δεν παλεύεις όμως για να τα έχεις στη τσέπη σου;

Έρωτας,ζωή,μουσική,φιλία,προδοσία,απουσία,σκέψεις,αναμνήσεις.

Αγάπη!πολλές στιγμές αγάπης απο τον σύντροφο και τα παιδιά...αποσκευές,μάζεμα,πολλά κουτάκια σε σειρά,ευτυχία.

Αλλα μην ξεχνιέσαι φιλενάδα...μην νιώθεις και πολύ καλά...έρχεται η αρρώστια.

Πάλι πρέπει να παλέψεις με την αρρώστια του πατέρα και με τον θάνατο που έρχεται...με τον πόνο,την κατάθλιψη,τη στεναχώρια,τον φόβο.

Παλεύεις να είσαι δυνατή.Γιατί;

Δύναμη που να παίρνει τον καρκίνο μακριά υπάρχει;Τέτοια δύναμη θέλω...καμία άλλη.

Θέλω να είμαι κανονικός άνθρωπος,δεν θέλω να είμαι δυνατή,θέλω να κλαίω όλη μέρα.

Κι αφού κλαίω τουλάχιστον να το κάνω στην αγκαλιά του Χρήστου.

Που με αγαπάει.

Δεν ξέρω αν στα μάτια μου φαίνεται η θλίψη αλλα νομίζω πως ο πατέρας μου την βλέπει κάθε φορά που ψάχνει το βλέμμα μου...κι ας γελάω,κι ας είμαι ο καραγκιόζης του,κι ας μην έχω κλάψει ποτέ μπροστά του...βλακεία μου φαίνεται αυτό.Ίσως να σκέφτεται πως είμαι αναίσθητη,μακάρι να ήμουν...αλλα τί λέω;λες κι ο ίδιος είναι διαφορετικός;αφού τα ίδια σκατά είμαστε.

Ξέρει.

Παλεύουμε και βλέπουμε.