21.11.2010
47, Αθήνα, Grčka
Οχι για όλους...μόνο για ευαίσθητους ανθρώπους...οι υπόλοιποι τζους
λίγες και οι πικρές στιγμές μάλλον περισσότερες απο τις γλυκές, ευτυχώς δεν έχω χάσει ακόμα την
ευαισθησία μου...ξέρετε είναι πάρα πολύ εύκολο να "σκληρύνεις" ή ακόμα και να αναισθητοποιηθείς
όταν οι συνθήκες και τα γεγονότα σε δυσκολεύουν,σε ζορίζουν,σε φέρνουν στα όριά σου...μάλιστα θα
έλεγα πως καμιά φορά επιβάλλεται να γίνεσαι χοντρόπετσος για να την "παλέψεις" όπως λέμε.
Έφτασα κι εγω σ'αυτό το σημείο κάποια περίοδο της ζωής μου...έφτασα στο σημείο να μην σέβομαι
τίποτα ούτε τον εαυτό μου,να μην νιώθω τίποτα,να τα βλέπω όλα αρνητικά,να μιλάω μόνο θέλοντας να
ειρωνευτώ ή να προκαλέσω καβγά.
Ευτυχώς αυτή η φάση έχει περάσει ανεπιστρεπτί απο την ζωή μου εδώ και κάποια χρόνια...για να
συνέλθω πέρασε αρκετός καιρός,με βοήθησαν αρκετοί άνθρωποι χωρίς κι οι ίδιοι να το έχουν
καταλάβει πώς...με βοήθησαν και οι καταστάσεις που με ζόριζαν και δεν μου άφηναν πολλά περιθώρια
για περιττούς "προβληματισμούς" και αναλύσεις άνευ ουσίας...φυσικά με βοήθησαν τα δύο πρόσωπα
που υπάρχουν στη ζωή μου και μου δίνουν λόγο να ζώ αλλα γι'αυτά τα πρόσωπα δεν θέλω να
μιλήσω...όσοι με ξέρουν καλά καταλαβαίνουν κι αυτό φτάνει...όμως πέρα απο αυτά που κατα βάση
ήταν και οι προσωπικές μου επιλογές (φίλοι,οικογένεια κτλ) την μεγαλύτερη "βοήθεια" για να ανθίσω
πάλι σαν άνθρωπος και σαν προσωπικότητα μου την πρόσφερε ο αγαπημένος μου,κι αυτός βέβαια
χωρίς να το ξέρει...
Οι γυναίκες θα με καταλάβουν καλύτερα υποθέτω....η αγάπη και ο έρωτας είναι συναισθήματα που σε
αλλάζουν.Δεν είσαι ο ίδιος,σε ανυψώνει,σε απογειώνει αυτό το συναίσθημα...βγάζει απο μέσα σου τις
ευαισθησίες σου,φέρνει στην επιφάνεια τα πιο καλά σου στοιχεία,ο εγωισμός σου χάνεται,δίνεις δίνεις
δίνεις και αυτόματα παίρνεις χωρίς να έχεις ζητήσει τίποτα...χωρίς να θέλεις τίποτα...κι όμως όσο
δίνεις τόσο πιο πολύ παίρνεις.
Κι εγω τελικά είμαι πολύ τυχερή γιατί παίρνω συνεχώς...
Τον αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο και κάνω σαν χαζή μερικές φορές...κι όταν μου λείπει δεν μπορώ να
μην του το πω...κι όταν τον θέλω δεν μπορώ να το κρύψω...κι όταν ακούω τα τραγούδια που μου έχει
γράψει συγκινούμαι...κι όταν διαβάζω τα γράμματά του κλαίω...κι όταν στεναχωριέται στεναχωριέμαι κι
εγω μαζί του...κι όταν χαίρεται χαίρομαι κι εγώ σαν παιδάκι...κι όταν τσακωνόμαστε θάβομαι μέσα στη
γη...και τώρα που λείπει δύο μέρες μου φάνηκε αιώνας,πραγματικά...
Επιτέλους βγήκαν οι ευαισθησίες που είχαν κρυφτεί για λίγο...κι εσείς μην κρύβετε τον καλό κι ευαίσθητο εαυτό σας...κι αν οι άλλοι γύρω σας δεν σας καταλαβαίνουν μην σκάτε...δεν θα βγείτε χαμένοι ακόμα κι όταν νιώθετε χαμένοι κάποιες φορές.
Γελάστε,κλάψτε,δείξτε τις αδυναμίες σας,αγκαλιαστείτε,φιληθείτε,αγαπηθείτε,κάντε έρωτα...ζήστε!
Αυτά...:)
ΥΓ: Τζιμάκο εσύ είσαι υπεύθυνος γι'αυτό...άλλη φορά να μην με αφήνεις μόνη μου γιατί είδες τι γίνεται...;)
114 pregleda
δεν εχω παρακολουθησει ολα σου τα ιστολογια κ δεν ξερω αν εχεις ξανα κανει καποιο παρομοιο γιατι εγω εχω δει μονο την χιουμοριστικη σου πλευρα εδω μεσα κ μου αρεσει πολυ....αυτη η πλευρα σου ομως μου αρεσει ακομα πιο πολυ...ειναι απιστευτα ομορφο ολο αυτο που διαβασα κ πραγματικα με συγκινησε...σας ευχομαι παντα τετοια αλλα κ ακομα καλυτερα.... *ROSE* *ROSE* *ROSE* *ROSE* *ROSE* *ROSE* *ROSE* *ROSE*
Ανάλογα με την διάθεσή μου γράφω κατα καιρούς και αντίστοιχου περιεχομένου ιστολόγια...απο την μεγαλύτερη βλακεία που μπορείς να φανταστείς μέχρι την πιο βαθιά μου "εξομολόγηση" :-)
τι γλυκο κι αληθινο....
:-) :-) :-)