გაახელ თვალებს..დგები..კომპიუტერთან მიდიხარ....უაზროდ აწკაპუნებ კლავიატურაზე...რაღაცას წერ სწრაფად და კვლავ გეღიმება...სახეზე ირონიული სიცილი არ გშორდება...ხელები დაგეღალა,მაგრამ მაინც არ ჩერდები...კლავიშები ისე დაიღალნენ და დამძიმდნენ დაბლა იწყეს სვლა.....ნაწერები იშლება...სმაილებიც იცვლება...რათქმაუნდა სახის გამომეტყველებაც...თვალები დასივდა და შიგნით შეიწია...არ ჩერდები....კვლავაც აფათურებ ხელებს ინტერნეტში და თითქოს სულაც არაფერი...კომპიუტერი დაიღალა....ეკრანზე უკვე ჩანს სიტყვა Error..მაგრამ რაი..არ ნებდები სწრაფად აგვარებ ყველაფერს და კვლავ სიცილი...ნეტა რა აცინებს ამ უბედურს ვფიქრობ მე...ნეტა ის ფიქრობსი..ისე ამ დროს ფიქრი ხომ შეუძლებელია..ტვინის უჯრედებს ერთი ბეწო მიკროსქემები მართავს... სიხარული,სიცილი...უაზრო განცდები და კვლავ ინტერნეტი...გადის წამები,წუთები....საათის ისრებმაც შეწყვიტეს მოძრაობა....დაღამდა...გათენდა...კვლავ კომპიუტერი..მაუსი,კლავიშები,უაზრო ასოებისგან შემდგარი სიტყვები...თვალები გეხუჭება,მაგრამ არა...არ ანებებ თავს...ერთი შეხედვით ეს ყველაფერი ბედნიერებას განიჭებს..იცინი...სიცილი ხომ ბედნიერებაა... წუთები,წამები,ასოები,სიტყვები,თითების ბრაგუნი კლავიატურაზე,error_?,სიხარული,უაზრო ურთიერთობა და რათქმაუნდა ინტერნეტი.....ვეღარ ხვდები რას აკეთებ....ეს ყველაფერი მექანიკურად ხდება...იღლები..წვები....გადის დრო....მზე და მთვარე ადგილებს ცვლიან...თითქოს აღარ გეძინება...დილის 7 საათია...გუშინ 4 საათზე დაწექი და თოთქოს საკმარისია....7საათზე ადექი...რისთვისი..რამ გაიძულა ამდგარიყავი თბილი ლოგინიდაი..ვერ ხვდები და კვლავ კომპიუტერთან ჯდები...მექანიკურად...ერთიდაიგივე..მეორდება სიტყვები,სმაილები,ემოციები....თვალები კვლავაც იღლება და იკუმშება....გადი წლები...გინდა წამოდგომა...მაგრამ ვეგარ დგები...გაახელ თვალებს....გინდა კვლავაც კომპიუტერთან მიხვიდე,გაიცინო,მაგრამ თვალიდან ცრემლი მოგდის შენდაუნებურად....ქარია...ცივა...ფოთლები აქეთ–იქით ფარფატებს...ირგვლივ სიცარიელეა....მოჩანს ხე..საფლავი და წარწერა_''დაიღუპე შე საცოდაო,კომპიუტერმა დაგღუპა''....=/