14.12.2013
36, Tbilisi, Gruzija
ზღვისპირა ქალაქს სევდისფერი ებურა იმ დღეს,
არც კაცი სჩანდა ,არც ცხოველი მიუსაფარი,
ციდან ცრემლებად ეშვებოდნენ წვიმის წვეთები,
ასეთ ამინდში ვერსად ვპოვე თავშესაფარი.
ზღვა გამეტებით ეხეთქებოდა ნაპირს სევდიანს,
თითქოს ბრაზობდა- მარტოობას ვერ შეეჩვია,
ამ სიცივეში, ამ წვიმაში, სიმარტოვეში
ჯავრს ქვებს ახვევდა,ატრიალებდა ქვათა ღელიანს...!
გული მომიკვდა ,ვერ ვუძლებდი მის მარტოობას,
და გადავფრინდი ფიქალოდან--ზღვაში ანაზდად,
ოოჰ! რა თბილი ხარ,რა სილაღე, რა სილამაზე,
ჩავყევი ტალღებს---ვიძირები ფსკერისკენ--ნაზად!
6 pregleda
ზღვისპირა ქალაქს სევდისფერი ებურა იმ დღეს,
არც კაცი სჩანდა ,არც ცხოველი მიუსაფარი,
ციდან ცრემლებად ეშვებოდნენ წვიმის წვეთები,
ასეთ ამინდში ვერსად ვპოვე თავშესაფარი.....