Boimy się spot­ka­nego człowieka bo nie widzi­my je­go duszy w której przy­nosi on swo­je in­ten­cje… Boimy się uczuć bo za bar­dzo wi­dać w nich szczęście które tak łat­wo później można stra­cić i bólem przypłacić.Tym­cza­sem i człowiek i uczu­cia są da­rem jeśli tyl­ko po­wita­my go ser­decznie a uczu­ciom poz­wo­limy od­po­wied­nio ulo­kować się w naszych ser­cach. Kiedy więc przychodzi do nas człowiek wys­tar­czy ob­darzyć go zaufa­niem i umiłować go, jak naj­piękniej­szy po­daru­nek i pielęgno­wać tę miłość dopóki nie zgasną je­go oczy, one są bo­wiem zwier­ciadłem in­ten­cji i strażni­kiem szczęścia…

Like! 7