sv-ani blog
თოვლიან ქუჩებში დავდივარ მარტო
შენზე ფიქრები გონებას ართობს,
ქუჩის ბილიკებს მივყვები მარტო
შენზე ფიქრები გონებას ათრობს…
თოვლის პაწია თეთრი ფიფქები
ციდან ეშვება ზეცის შვილები,
თეთრდება ბუნება, ნათდება გონება
მიჩნდება სურვილი შენი კოცნისა…
მინდა ჩაგიკრა გულში ძლიერად
რომ არ შეგეხოს ზამთრის ციება,
რომ შენ გაგათბოს ჩემმა ხელებმა
რომ შენ გაგათბოს ჩემმა სიტყვებმა…
არადა ჩემი ხელებიც კი თქვენი მგონია,
დაგმგვანებივართ არეული ჩემი ცხოვრებით,
უკიდეგანოს თურმე ორი კიდე მქონია.
თქვენც დაიბენით.? მე შეგატყეთ – თმა გაისწორეთ.
მერე რა მოხდა თუ ეს გული თქვენი მგონია.
რა გაიფიქრეთ.? მეც მითხარით… ის არის სწორედ.
ჩემი ფიქრებიც, ახლა მივხვდი, თქვენი ტოლია.
არა, გაჩერდით. სად მიდიხართ.? ფეხებს დაიღლით.
აი, ხომ ხედავთ ეგენიც კი სხვისი გქონიათ
და ასე ნაწილ-ნაწილობით როდემდე ივლით.?
ჩემი სხეულით დააბიჯებთ… თქვენ რა გგონიათ.
—
ვეღარ გავიგე ეს სხეული თქვენ ხართ თუ მე ვარ,
ჩემი ჰაერით თქვენ სუნთქავთ თუ სწორედ მე გსუნთქავთ…
ჩემი ტუჩებიც დროდადრო მკოცნის… არა, ეს თქვენ ხართ.
რა დაგემართათ?! ასწიეთ თავი… ტყუილად სწუხართ…
ვეღარ შევცვლი ბედისწერას,
ვეღარ შევწყვეტ შენზე წერას,
ვერ გაშორებ ჯიუტ მზერას,
ნუ გამკიცხავ ეულ მწერალს.
მე ვერ მოგთხოვ პატიებას,
ვერც საფლავთან ატირებას
ნუდამაყრი გულზე მიწას,
ნურც მომიწყობ გაცილებას.
მხოლოდ ერთს გთხოვ,გაზაფხულზე,
თუ მომიძღვნი ყოჩივარდებს,
უკვე გაციებულ გულზე,
კვლავ მომისევ შენზე დარდებს..
ქარია, გესმის?
როგორ შფოთავს და ფეთქავს უმწეო გული.
სამარადისოდ შემიმპყრო დარდმა
სინანულს მივანდე უღირსი თავი.
რა ბანალურად ჟღერს სიტყვა “მიყვარხარ”
როცა ხმას ვეღარ იღებ
და მუნჯურად ცდილობ ილაპარაკო.
მიყვარხარ, თუ გინდა სიმართლე,
მიყვარხარ!იცი ძვირფასო ჩემი სისუსტე.
ჰო, როგორც სხვა ყველა მოკვდავს
ბევრი ნაკლი მაქვს, რა ვილაპარაკო?
მხოლოდ, ეხლა ჩემი ოთახის ცივ
და მტვერიან შუქში, შენზე ვოცნებობ
და ამ ოცნებას ვმალავ საგულდაგულოდ.
ქარია, გესმის?
როგორ შფოთავს და ფეთქავს უმწეო გული…