Vjen një moment kur të gjitha rrugët të janë mbyllur,
një mendje po të mbyt duke qarkulluar e turbullt nëpër rrugët e shpirit të trazuar,
gjithçka të duket gri dhe për një çast qarku i mendjes shkëputet duke u ndezur ai i shpirtit i cili po të flet me një zë të butë dhe të qetë duke të pëshpëritur lehtë:
Qetësohu,
mos e humb besimin sepse Zoti është këtu ndodhtet brenda thellësisë së qënies tënde për të të dhënë forcën,
kurajon dhe shpresën për të tejkaluar gjithçka. .
modeste,po e bukur